Pendahuluan
Bahasa
ialah alat komunikasi yang dimiliki oleh sesebuah masyarakat penuturnya.
Sesebuah masyarakat bahasa yang dinamai bangsa mesti mempunyai bahasanya yang
tersendiri yang membezakannya dengan masyarakat penutur bahasa lain. Sesuatu
bahasa itu merupakan warisan dari zaman ke zaman. Bahasa yang diwarisi daripada
satu generasi kepada satu generasi biasanya akan mengalami perubahan, baik
dari segi bunyi, bentuk, mahupun makna. Walaupun berlaku perubahan, bahasa tersebut tetap difahami
oleh penutur-nya, bersesuaian dengan perkembangan zaman yang dilalui
penuturnya.
Sesuatu bahasa itu juga mempunyai kawasan penuturnya. Semakin luas kawasan
geografi yang dihuni oleh penutur bahasa itu, semakin tersebarlah bahasa yang
berkenaan. Banyak faktor yang menyebabkan sesuatu bahasa itu boleh
tersebar luas.Antaranya ialah faktor politik, seperti penjajahan, faktor
sosial, ekonomi, dan budaya. Perpindahan manusia dari satu tempat ke satu
tempat untuk tujuan penyebaran agama, mengelakan bencana alam, demi pencapaian
taraf hidup yang lebih baik juga merupakan punca bagaimana sesuatu bahasa itu
boleh tersebar. Faktor perpindahan atau migrasi yang mendedahkan manusia kepada
pengalaman baharu serta bahasa-bahasa lain di sekitar penempatan baharu itu
merupakan faktor utama yang boleh mencetuskan perubahan kepada sesuatu bahasa
itu. Bahasa pendatang dan bahasa setempat lazimnya saling mempengaruhi sehingga
banyak kata boleh dipinjam atau terus diserap sebagai kata baharu bagi
bahasa-bahasa yang bertembungan itu.
Di alam Melayu, bahasa
asing yang pertama tersebar ke rantau ini ialah bahasa Sanskrit, dan ini
terbukti daripada kosa kata yang terdapat dalam bahasa Melayu. Selepas itu,
bahasa Arab pula mencorakkan bahasa
Melayu apabila pedagang
dan pendakwah Arab datang ke alam Melayu pada abad kesepuluh. Penyerapan kata
Cina dan kata Tamil dalam bahasa Melayu berlaku melalui penghijrahan orang Cina
dan India ke dunia Melayu.Kedatangan penjajah Portugis, Belanda dan Inggeris ke
dunia Melayu terus mencorakkan perkembangan kosa kata bahasa Melayu pada abad
kelima belas sehinggalah ke abad kedua puluh. Selepas abad ketujuh belas,
pengaruh bahasa Inggeris begitu ketara dalam perkembangan kosa kata bahasa
Melayu dengan penjajahan Inggeris di Tanah Melayu. Pengaruh ini terus berkembang sehingga ke hari ini dengan perkembangan
sains, teknologi, dan telekomunikasi serta asakan globalisasi. Nyatalah bahawa
Bahasa Melayu menjalani perkembangan yang
seiring dengan perkembangan global.
Pengaruh Bahasa Asing Terhadap Bahasa Melayu
Peminjaman unsur asing oleh bahasa Melayu dapat dilihat
dari segi peminjaman:
a. huruf atau sistem tulisan
b. bunyi-bunyi
c. imbuhan
d. kosa kata sepertiperkataan, istilah, dan peribahasa
asing, dan
e. struktur ayat.
Jenis-jenis peminjaman
a. peminjaman tulen (matematik, bonus)
b. peminjaman
kacukan (kasut but)
c. peminjaman pemerian (kapal selam, kapal terbang,
peluru meriam)
d, peminjaman dialek Igmpar (dialek Pulau Pinang).
e. peminjaman kuno (purnama)
f. peminjaman berpindah (vokal/vowel)
Susur galur peminjaman kata-kata adalah seperti berikut:
Sanskrit - Arab -
Indonesia - Inggeris
Bahasa Melayu telah menerima pengaruh bahasa Sanskrit sejak zaman pra sejarah lagi lantaran daripada hubungan yang terjalin
berabad-abad lamanya antara Kepulauan Melayu dengan India dari segi hubungan
perdagangan dan kebudayaan. Ini
menyebabkan beratus-ratus kata Sanskrit diresap masuk ke dalam bahasa Melayu.
Kedatangan pedagang India selain daripada membawa barang dagangan juga turut
membawa kebudayaan India ke Kepulauan Melayu. Pertembungan antara dua budaya
menyebabkan pertembungan bahasa. Di samping itu sami Hindu dan Budha juga turut
menyebarkan bahasa Sanskrit menerusi
ajaran agama yang baharu kepada penduduk di wilayah Kepulauan Melayu. Hubungan
dua hala antara India dengan Kepulauan
Melayu menyebabkan bahasa Sanskrit diresap dalam pelbagai bidang.
Pengaruh
Sanskrit ini terbahagi kepada dua iaitu pengaruh langsung dan pengaruh tidak
langsung. Pengaruh langsung iaitu apabila istilah daripada bahasa Sanskrit
diterima terus ke dalam kosa kata bahasa Melayu. Ini kerana istilah itu memang
tiada langsung dalam bahasa Melayu atau istilah sedia ada tetapi digantikan dengan
bahasa Sanskrit kerana lebih elok disebut atau lebih tinggi tarafnya atau
istilah yang ada dalam bahasa Melayu tidak lengkap maksudnya. Pengaruh tidak
langsung ialah penyesuaian yang dibuat daripada proses pinjaman itu.
Pengaruh
utama adalah dari segi kosa kata, imbuhan dan sistem bunyi. Banyak perkataan
baru diterima masuk ke dalam bahasa Melayu. Kebanyakan Batu Bersurat yang
ditemui menggunakan bahasa Sanskrit kerana
tidak cukup kata dalam bahasa Melayu kuno untuk menyatakan
pengertian-pengertian asing serta kesediaan di kalangan tertentu untuk
menggunakan bahasa asing yang dianggap lebih standard, lebih tinggi tarafnya
dan kemuliaannya.
Menurut Beg. terdapat 2000 perkataan Sanskrit yang wujud
dalam bahasa Melayu. Za’ba pula mengatakan ada 388 perkataan Sanskrit dalam
bahasa Melayu. Sungguhnpun begitu jika ditinjau kamus Melayu, mungkin lebih
banyak jumlah perkataan Sanskrit
daripada jumlah yang dikatakan oleh Beg dan Za’ba. Antaranya ialah dalam bidang keagamaan,
perdagangan,pemerintahan,tumbuhan,dan haiwan.
Kosa kata
Berikut adalah perkataan Sanskrit yang masih digunakan berdasarkan bidang-bidang tertentu.
Bidang
|
Bahasa Melayu
|
Bahasa Sanskrit
|
Agama dan Falsafah
|
agama
bidadari
bakti
derma
puasa
|
agama
bidadari
bakhti
dharma
upavasa
|
Istilah Abstrak
|
asa
bencana
beza
cinta
rahsia
|
asa
vancana
bheda
cinta
rahasya
|
Hubungan Kekeluargaan
|
bangsa
manusia
suami
isteri
dara
|
vamsa
manusya
svamin
stri
dara
|
Bahagian-bahagian Tubuh Manusia
|
anggota
bahu
badan
nadi
|
angagatra
bahu
vadana
nadi
|
Penyakit
|
selsema
kusta
|
slesma
kustha
|
Haiwan dan Mergastua
|
gajah
serigala
singa
angsa
|
gaja
srigala
simha
hamsa
|
Tumbuh-tumbuhan
|
Puspa
Kesuma
Melati
|
Puspa
Kusuma
malati
|
Fenomena Semula Jadi
|
Pertiwi
Suasana
udara
|
Pethvi
Svasana
udara
|
Negara dan Hubungan Kekerabatan
|
negara
negeri
mulia
anugerah
|
negara
nagari
mulya
anugraha
|
Perdagangan dan barangan
|
harta
kerja
busana
kapur
|
artha
karya
bhusana
karpura
|
Bahasa Pembelajaran dan
Kesusasteraan
|
Bahasa
Aksara
Asrama
sastera
|
Bhasa
Aksara
Asrama
sastra
|
Angka / Nombor
|
angka
dua
juta
|
anka
dvi
yutha
|
Tanda Masa dan Arah
|
utara
kala
bila
|
uttara
kala
vela
|
Sifat atau Keadaan
|
durjana
sempurna
mesra
|
durjana
sampurna
misra
|
Imbuhan
Selain kosa kata Sanskrit ,imbuhannya juga turut dipinjam
dalam bahasa Melayu iaitu imbuhan awalan
dan imbuhan akhiran.
Imbuhan awalan Saskrit ialah
maha,tata,swa,panca,tuna-.eka-,dwi-,dan tri-
Imbuhan awalan
|
Kata dasar
|
Kata terbitan
|
maha
|
rani
siswa
raja
|
maharani
mahasiswa
maharaja
|
Tata-
|
cara
rakyat
bahasa
|
tatacara
tatarakyat
tatabahasa
|
pra-
|
syarat
sangka
bayar
|
prasyarat
prasangka
prabayar
|
Swa-
|
daya
layan
asta
|
swadaya
swalayan
swasta
|
Tuna-
|
karya
wisma
|
tunakarya
tunawisma
|
Imbuhan akhiran Sanskrit ialah -man.-wan.-wati dan –nita
Kata Dasar
|
Imbuhan Akhiran
|
Kata Terbitan
|
Seni
|
-man
|
seniman
|
cendekia
|
-wan
|
cendekiawan
|
Seni
|
-wati
|
seniwati
|
biduan
|
-nita
|
biduanita
|
Sistem
bunyi
Vokal dalam bahasa Sanskrit:
|
Konsonan
dalam bahasa Sanskrit:
|
Daripada bahasa Sanskrit, kita
dapati bunyi seperti /sy/ dan /sw/ seperti
dalam perkataan syurga, swadaya, swasta, swalayan
dan swasenyawa.
No comments:
Post a Comment