BAHASA MELAYU ZAMAN KEDATANGAN PORTUGIS
Era kedatangan Barat ke tanah Melayu bermula dengan
bertapaknya kuasa Portugis di Melaka dengan kejatuhan kesultanan Melaka pada
tahun 1511.
Penjajahan Barat pada abad ke-19 dan awal abad ke-20 di wilayah
kebudayaan Melayu di Asia Tenggara telah mencetuskan pelbagai jenis penentangan
oleh bangsa Melayu terhadap penjajahan.
Namun begitu, keruntuhan kerajaan
Melayu Melaka tidak meruntuhkan Bahasa Melayu. Pigafetta,
seorang ketua kelasi berbangsa Itali dalam pelayarannya bersama Magellan, telah
menyusun kamus Melayu-Itali semasa singgah di Pulau Tidore pada tahun 1521.
Dokumen ini merupakan daftar kata
daripada bahasa yang dituturkan oleh orang-orang di pelabuhan itu dengan lebih
400 patah perkataan dan merupakan daftar kata Melayu-Eropah yang tertua
Jan Hugen Van Linschotten, seorang
bangsa Belanda pernah tinggal di Indonesia antara tahun 1586 hingga 1592 mencatatkan
dalam bukunya bahawa Bahasa Melayu dianggap sebagai bahasa yang paling
dihormati antara bahasa-bahasa negeri timur.
Penulisan tentang Bahasa Melayu yang penting pada zaman ini
ialah daftar kata Pigafetta yang
merakamkan perbualan Magellan dengan lelaki Melayu beragama Kristian bernama
Hendrick. Pertuturan yang disalin adalah berdasarkan ejaan Itali. Beliau telah berjaya
mengumpulkan 426 perkataan dan rangkai kata Bahasa Melayu.
Senarai ini
kemudiannya disusun semula oleh Alessandrio Bausani dan dijadikan buku
Perbendaharaan kata Itali-Melayu yang pertama.
Sarjana Barat yang berusaha mengembangkan Bahasa Melayu
ialah Casper Wittens yang menyusun kamus Bahasa Melayu-Belanda dan diperbaiki
oleh Sebastian Danckaerts dan diterbitkan oleh Gravenhaghe pada tahun 1623
Masihi dan di Batavia pada tahun 1707 Masihi.
Kamus ini telah diterjemahkan ke
dalam bahasa Latin oleh David Haex dan diterbitkan di Rom pada tahun 1631
Masihi.
Pada awal abad ke-18, Francios Valentijn, seorang pendeta
dan ahli sejarah bangsa Belanda yang banyak menulis mengenai wilayah kepulauan
Melayu, telah menggambarkan kepentingan Bahasa Melayu seperti berikut, “bahasa
mereka, Bahasa Melayu, bukan sahaja dituturkan di daerah pinggir laut, tetapi
juga digunakan di seluruh kepulauan Melayu dan di segala negeri-negeri Timur,
sebagai suatu bahasa yang difahami di mana-mana sahaja oleh setiap orang.”
Thomas Bowrey menyusun kamus Inggeris-Melayu pada tahun 1701
Masihi dengan mengemukakan sedikit peraturan nahu. Kamus ini mencatat semua
perkataan yang diingatinya (daripada bahasa lisan) sehingga berlaku banyak kesalahan
ejaan.
M. John Howison menyusun kamus
Inggeris-Melayu pada tahun 1801 dan P. Farve menyusun kamus Perancis-Melayu
pada tahun 1871 Masihi.
Zaman kedatangan Portugis
merupakan detik permulaan pengaruh bangsa Eropah kepada bahasa dan kebudayaan
Melayu.
Pengaruh Barat yang paling banyak mempengaruhi Bahasa Melayu ialah
kedatangan kuasa Inggeris pada awal abad ke-19.
Pengaruh ini masih lagi
kelihatan khususnya dalam perkembangan ilmu Bahasa Melayu dan perkembangan
peristilahan dalam pelbagai bidang.
No comments:
Post a Comment