Terdapat pelbagai definisi yang diberikan untuk memberi makna kepada kata
‘kesusasteraan’. Hashim Awang menyimpulkan erti kesusasteraan sebagai ciptaan seni yang disampaikan melalui bahasa. Kesusasteraan berasal daripada cantuman kata ‘su’ dan ‘sastra’ dalam bahasa Sanskrit. Kemudian diberi apitan ‘ke…an’ untuk membentuk kata nama. Makna-maknanya adalah seperti berikut :
su = baik, indah, cantik, dan berguna
sastra = karya ( lisan/bertulis ) atau buku
susastra = karya yang indahdan berguna
kesusasteraan = semua bentuk karya bernilai seni dan berguna
Berdasarkan huraian-huraian di atas, dapatlah disimpulkan bahawa kesusasteraan merupakan kesemua hasil seni yang disampaikan melalui bahasa dan ia ditujukan kepada pembaca bagi karya bertulis atau penonton drama. Istilah kesusasteraan Melayu merujuk kepada karya-karya kesusasteraan yang ditulis dalam bahasa Melayu.
Shahnon Ahmad (1991), menegaskan bahawa sastera sebagai seismograf kehidupan iaitu sastera bukan sahaja mencatatkan tetapi menganalisis perihal manusia dan masyarakat. Melalui sastera, banyak yang dapat dipelajari. Bagi Shahnon, sastera sangat diperlukan untuk melengkapkan nilai sesuatu masyarakat. Melalui sastera masyarakat juga
dapat mempelajari sejarahnya untuk memperbaiki kehidupan mereka. Menurut A. Samad Said ( 1998 ), melalui sastera ditemui unsur moral, keindahan, hati nurani , keadilan, ketakwaan, kebijaksanaan, dan tazkiyah dan disampaikan secara sederhana, tetapi amat berkesan dijiwa.
Usman Awang (1995) menulis bahawa sastera meliputi semua aspek kehidupan manusia secara meluas. Sastera ialah satu bentuk seni yang menggunakan bahasa. Melalui bahasa, keperihalan manusia dan kemanusiaan dibangunkan dengan penuh kesedaran tentang mesej dan keindahan. Mesej yang disampaikan dengan bahasa yang terpilih memberikan kekuatan keindahan kepada karya sastera dan menyuburkan penghayatan pembaca. Sastera membawa dunia baharu kepada pembaca dan dunia ini memper-
kaya pembaca dalam konteks emosi dan intelek. Sastera berupaya memberikan pendidikan kepada emosi dan intelek pembaca. Pendidikan yang mampu dibawa oleh sastera ialah satu pengertian lama tentang erti sastera, tetapi masih relevan erti sastera kepada kehidupan manusia.
Sastera pernah menjadi menjadi wahana menyemarakkan semangat kebangsaan dalam kalangan masyarakat Melayu pada tahun 1930-an. Sastera digunakan untuk menanamkan
semangat cinta kepada tanah air, menyuburkan semangat patrotik, menggalakan perkembangan semangat cinta akan bahasa dan kebudayaan sendiri, memperlihatkan keburukan
semangat cinta kepada tanah air, menyuburkan semangat patrotik, menggalakan perkembangan semangat cinta akan bahasa dan kebudayaan sendiri, memperlihatkan keburukan
pemerintahan penjajah yang tidak jujur, dan membentuk semangat perpaduan. Lahir sasterawan seperti Harun Aminurrasyid ( Melor Kuala Lumpur ), Ahmad Bakhtiar ( Korban Keris Melaka ), Shamsudin Salleh ( Pemimpin Sulit ), dan Ishak Haji Muhammad ( Anak Mat Lela Gila ). Hari ini sastera masih bererti untuk menyemarakkan semangat itu apabila kita dapati bahawa masih banyak sasterawan yang menghasilkan sajak yang berkaitan dengan kemerdekaan.
No comments:
Post a Comment